Ξύλινη στέγη, Θερμομόνωση - Αερισμός - Τοποθέτηση κεραμιδιών
1. Αμείβων
2. Σανίδωμα
3. Φράγμα υδρατμών
4. Θερμομόνωση
5. Επιτεγίδα
6. Στεγανοποιητική υδρατμοδιαπερατή μεμβράνη
7. Πηχάκια
8. Κεραμίδια
Στέγη με ένα στρώμα αερισμού κάτω από τα κεραμίδια.
Θερμομόνωση ξύλινης στέγης
Η θέση της θερμομονωτικής στρώσης σε σχέση με τους αμείβοντες δημιουργεί τις ακόλουθες κατασκευαστικές παραλλαγές.
Θερμομόνωση ανάμεσα στους αμείβοντες : Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στη διατήρηση της μόνιμης επαφής ανάμεσα στο θερμομονωτικό υλικό και στους αμείβοντες, ώστε να μειώνεται η επιφάνεια που λειτουργεί ως θερμογέφυρα.
Θερμομόνωση ανάμεσα και κάτω από τους αμείβοντες : Η διατομή έχει βελτιωμένη θερμομονωτική –και ηχομονωτική– συμπεριφορά σε σύγκριση με την προηγούμενη λύση. Θερμομόνωση κάτω από τους αμείβοντες : Προσφέρει το πλεονέκτημα μιας ενιαίας θερμομονωτικής στρώσης, δίχως θερμογέφυρες στις περιοχές των αμειβόντων.
Θερμομόνωση επάνω από τους αμείβοντες : Προστατεύει τη φέρουσα κατασκευή από τις εξωτερικές θερμικές επιβαρύνσεις ή διακυμάνσεις και την αφήνει ορατή στον εσωτερικό χώρο.
Αερισμός ξύλινης στέγης
Ο αερισμός της στέγης είναι απαραίτητος για την εκτόνωση των διαχεόμενων υδρατμών και την αποφυγή συμπύκνωσής τους.
Ανοίγματα αερισμού δημιουργούνται στα χαμηλά σημεία της περιμέτρου της στέγης αλλά και σε επιλεγμένες θέσεις των κεκλιμένων επιπέδων ή στις κορυφές.
Δεν πρέπει να δημιουργούνται θύλακες στάσιμου αέρα, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος διύγρανσης. Ο αερισμός της στέγης, ωστόσο, δεν μπορεί από μόνος του να επιλύσει τα προβλήματα που δημιουργούνται λόγω φαινομένων συμπύκνωσης ή διάχυσης των υδρατμών και γι’ αυτό απαιτείται η εξασφάλιση της άρτιας θερμοϋγροπροστατευτικής λειτουργίας της στέγης.
Η αεριζόμενη στέγη επιλέγεται ως κατασκευαστική λύση σε περιπτώσεις μεγάλων κλίσεων, όταν η κάτοψη είναι σχετικά απλή και όταν φυσικά ή τεχνητά εμπόδια δεν δημιουργούν δυσμενείς συνθήκες για την κυκλοφορία του αέρα γύρω από τη στέγη ή δεν εμποδίζεται η είσοδός του σ' αυτήν.
Τοποθέτηση κεραμιδιών σε ξύλινη στέγη.
Τα αργιλικά κεραμίδια αποτελούν ένα παραδοσιακό υλικό στην τεχνολογία επικάλυψης στεγών.
Χαρακτηρίζονται από την αδιαπερατότητα στο νερό, παρουσιάζουν ικανοποιητικές θερμομονωτικές
ιδιότητες, προσφέρουν ικανότητα διαπνοής και είναι άκαυστα.
Ανάλογα με το σχήμα τους, χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες και εφαρμόζονται σε διαφορετικό υπόστρωμα και με διαφορετικό τρόπο.
Πτυχωτά και κυματοειδή (γαλλικά και ολλανδικά) : Τα κεραμίδια αυτής της μορφής έχουν κατάλληλα διαμορφωμένες ακμές, ώστε να εφαρμόζουν σταθερά μεταξύ τους. Αφού τοποθετηθούν στο ξύλινο ή μεταλλικό ζευκτό, δένονται στις τεγίδες με σύρμα, το οποίο περνά από οπή που υπάρχει σε ειδική νεύρωση στην πίσω πλευρά των κεραμιδιών. Για μικρές κλίσεις και σε περιοχές με ασθενείς ανέμους το δέσιμο μπορεί να γίνει μόνο σε μερικές σειρές. Τα κεραμίδια των κορυφογραμμών και των ραχών τοποθετούνται κολυμβητά με τσιμεντοκονίαμα.
